“Acıların ikonografisinin uzun bir geçmişi, deyiş yerindeyse bir soyağacı vardır. Gösterilmeye değer sayılan acılar, kaynağı ister ilahi güçler, isterse insanoğlu olsun, bir gazabın sonucu kavranan acılardır.”
Suzan Sontag – Başkasının Acısına Bakmak

​

Çalışmalarının merkezine insanı yerleştiren sanatçı, kendi bireysel yaşanmışlığından yola çıkarak 1973’ten bu yana yapmış olduğu eserlerinin özünde yatan kavram ve hisleri daha geniş bir çerçeveden ele alarak kendi hayatında büyük rol oynamış olaylarla benzer olduklarını fark eder.

Sanatçı, dünyanın herhangi bir yerinde yaşanan olayın ve yarattığı hissin, biçim değiştirmiş olsa da özünde aynı olduğunu görür.

Noktası konmamış değişim ve dönüşümün süreğenliğindeki bu sunumda “TEK” algısının sezgisini belki de sentezini bir sanatçı iç güdüsüyle yaşanan ve üretilenleri bütünsellikle kavrayıp yüzleştiklerini bizlerle paylaşıyor.

03 Ekim 2018 Çarşamba günü ilk bölümü sunulan “Sergisiz resepsiyon, Yüzleşme, Görünmeyeni duyumsamak, ... ‘’ performansında çalışmalarına kendi öznelliğinden çıkarak farklı bir düzlemden bakıp, misafirlerinin de o düzlemden görünmeyeni, yüreklerinde hissederek, görmelerini istedi.